Índice
Como fomos dicindo, iremos intercalando lecturas tanto en español como noutras linguas. Hoxe temos o pracer de compartir con todos vós a reseña da novela de Pedro Feijoo «Os fillos do mar». Hai uns meses María e mais eu lemos «Lume azul» en castelán e quedamos traumatizadas polo forte que é a historia. Carmen, a outra colaboradora do blog, prestoume este e aquí tedes a reseña. Avisareivos que este é máis lixeiro.
Datos bibliográficos:
- Título: Os fillos do mar
- Autor: Pedro Feijoo
- Editorial: Xerais
- Formato: Papel
- Nº de páxinas: 425
- Xénero literario: Ficción contemporanea
- Data publicación: marzo 2021
Biografía do autor:
Pedro Feijoo (Vigo, 1975) é escritor e músico. Deuse a coñecer como ensaísta co seu libro «Cousas do «Galicia», por Castelao» (1997), ao que seguiu a crónica «Viva o Fu Remol!» (Xerais, 2005). Como narrador publicou as seguintes novelas: «Os fillos do mar» (Xerais, 2012), Premio Arcebispo Xoán de San Clemente 2013 e Premio Frei Martín Sarmiento 2014; «A memoria da choiva» (Xerais, 2013), Premio Arcebispo Xoán de San Clemente 2015; «Morena, perigosa e románica» (Xerais, 2015); «Os fillos do lume» (Xerais, 2017); «Sen piedade» (Xerais, 2018); «Un lume azul» (Xerais, 2019) e «Ninguén contará a verdade» (Xerais, 2023), Premio Xerais de Novela. Ademais, publicou os libros «Camiñar o Vigo vello» (Xerais, 2018) e «Pequena historia de Vigo» (2022), en coautoría co ilustrador Xosé Tomás.
Sinopse:
Simón Varela é un mediocre arquitecto residente en Vigo. Un día recibe unha chamada dunha señora da alta sociedade viguesa, Isabel Llobet, para que lle faga unha reforma nunha fonte da súa propiedade, nun pazo de Canido. Aos poucos días de comezar a reforma, Simón atopa un cofre pechado. Simultaneamente, a señora, xa maior, morre en estrañas circunstancias. A partir de aquí, o arquitecto vese involucrado nunha intrigante trama na que tamén parece estar envolta a familia da muller morta.
Novela de aventuras, novela de intriga, escrita con ton humorístico, a acción de Os fillos do mar condúcenos detalladamente a través do Vigo de hoxe, cidade que en boa medida protagoniza tamén a novela. Ao tempo, a trama cóbrese cun atractivo pano histórico que nos conduce ata 1702, na Batalla de Rande, aínda que deixa tamén os seus elos na Guerra Civil española e nos tempos do nazismo alemán.
Os fillos do mar é unha novela trepidante, que viaxa constantemente no tempo para atopar as claves dun presente que o protagonista precisa desvelar.
Personaxes principais:
🔘 Simón Varela
🔵 Isabel Llobet
🟢 Ernest Rovira
🔴 Carlito
🟡 Xulio
🟤 Bruno Rodés
🟣 Otto Wesler
🟠 Mariña
⚫ Jackob Neumann, Yago Ray, Zé Lucano, Daniel Beiroa, Hugo Brauner, Eneas
Lugar onde se desenvolve a historia:
En Vigo e Canido.
Reseña/opinión persoal:
Este é o primeiro libro que lin na miña lingua materna e que reviso no blog. Teño que agradecerlle á miña amiga e colaboradora do blog, Carmen, que me prestara a novela despois de que, como dixen na introdución, lin hai uns meses coa miña querida María, outra da mesma autora que nos impactou a ambas, moi “Carmen Estilo Mola. Xa vos avisei que este non se parece en nada.
A historia consta de 45 capítulos non demasiado longos divididos en 5 actos, nos que o autor mestura o presente co pasado. Debo recoñecer que non son un gran lector de novelas históricas e ao principio pensei que non ía rematala, o que me ía levar máis do que quería, pero equivoqueime totalmente. Feijoo narra con moita habilidade a batalla que se libraba en Vigo – Rande, alá polo ano 1702, de tal xeito que é imposible que te aburras, aburridas ou abrumadores, e paréceme unha boa idea empregar un ton humorístico. Simón, o protagonista principal, é todo un personaxe. Ao principio pensei que era un pouco parvo pero conforme vas lendo te das conta de que é algo innato nel e que o propio personaxe recoñece. Tanto el como Mariña pareceronme moi bos personaxes.
É admirable a paixón coa que o autor fala da súa cidade natal, Vigo, e a cantidade de información que nos achega, sobre todo arquitectónica, que a maioría descoñecemos. Pódese dicir que lle gusta describir a súa cidade e que lle encanta.
É unha historia de suspense e historia, envolta en grandes doses de humor e que non podía rematar de mellor maneira: o comezo dunha historia de amor entre Simón e Marita. A intriga en ningún momento deixa de estar presente, pola contra, porque a medida que pasas páxinas vai aumentando in crescendo.
O final non é nada previsible, salvo, para min, o lugar onde se escondeu o ouro.
Para rematar, direi que para min esta novela sería unha magnífica candidata a aparecer na gran pantalla.
Está dispoñible en castelán e galego, que recomendo ao 100%.
Puntuación:
🖊Doulle un 5.
Sandra
As súas obras:
Esperamos que vos gustara a reseña e non vos esquezades de compartir a entrada nas vosas redes sociais y deixar un comentario.
Aquí podes ver outras reseñas do noso blog: 📌
Se eres escritor/a e desexas que leamos algunha das túas obras só tes que deixarnos un comentario ou enviarnos un correo electrónico.
